Ένα πολύ μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε ο συγγραφέας Βαγγέλης Ηλιόπουλος στο elpinex.
Ποιο είναι το μήνυμα του Τριγωνοψαρούλη για το νέο έτος και ποιο του Βαγγέλη Ηλιόπουλου; Εκτός κι αν οι σκέψεις τους ταυτίζονται.Μάλλον ταυτίζονται. Εγώ αυτό που κρατάω είναι ότι με την αγάπη μπορούμε να νικήσουμε τον ρατσισμό και τις διακρίσεις και στο παιχνίδι χωράμε όλοι. Γιατί κανείς από εκεί πρέπει να ξεκινήσει, αν θέλει μια κοινωνία αύριο που να τους περιλαμβάνει όλους. Πρέπει να ξεκινήσουμε σήμερα στα Νηπιαγωγεία να τους πείσουμε ότι στο παιχνίδι πρέπει να παίζουμε όλοι. Δεν ωφελεί να το θυμηθούμε στο Λύκειο. Ο καθένας έχει δικαίωμα να είναι ο εαυτός του, να είναι στο παιχνίδι, να είναι στην παρέα, δεν περισσεύει κανείς. Αυτό θεωρώ εγώ σαν μήνυμα του 2014 σε αυτή τη χώρα που περνάει όσα περνάει, κατά τη γνώμη μου δεν περισσεύει κανείς. Εντάξει έχουμε το χαρακτηριστικό της έριδας και της διχόνοιας αλλά από την άλλη δεν ξέρω αν μας παίρνει πια. Εγώ έχω κι ένα background με παππούδες και γιαγιάδες που μεγάλωσαν στην Αίγυπτο -είμαι δεύτερη γενιά μεταναστών- δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ένας Έλληνας ποτέ θα θεωρεί ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες, το θεωρώ απίθανο. Είμαστε ένα λαός τόσο ταξιδεμένος. Ποιανού η οικογένεια δεν έχει έναν μετανάστη; Έναν πρόσφυγα που έχασε το σπίτι του και βρέθηκε κάπου αλλού; Με όποιον συζητάω, όλοι έχουν κάποιον στην οικογένειά του. Εμείς δηλαδή ξαφνικά σαν λαός θα βρεθούμε να έχουμε τέτοιες ακραίες απόψεις; Δε μπορώ να το καταλάβω! Και πραγματικά θεωρώ ότι ο αθλητισμός και η κοινωνικοποίηση των παιδιών στις μικρές ηλικίες είναι ένα όπλο στα χέρια μας για να απαντήσουμε σε όλες αυτές τις ολοκληρωτικές απόψεις.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη ΕΔΩ.
Ποιο είναι το μήνυμα του Τριγωνοψαρούλη για το νέο έτος και ποιο του Βαγγέλη Ηλιόπουλου; Εκτός κι αν οι σκέψεις τους ταυτίζονται.Μάλλον ταυτίζονται. Εγώ αυτό που κρατάω είναι ότι με την αγάπη μπορούμε να νικήσουμε τον ρατσισμό και τις διακρίσεις και στο παιχνίδι χωράμε όλοι. Γιατί κανείς από εκεί πρέπει να ξεκινήσει, αν θέλει μια κοινωνία αύριο που να τους περιλαμβάνει όλους. Πρέπει να ξεκινήσουμε σήμερα στα Νηπιαγωγεία να τους πείσουμε ότι στο παιχνίδι πρέπει να παίζουμε όλοι. Δεν ωφελεί να το θυμηθούμε στο Λύκειο. Ο καθένας έχει δικαίωμα να είναι ο εαυτός του, να είναι στο παιχνίδι, να είναι στην παρέα, δεν περισσεύει κανείς. Αυτό θεωρώ εγώ σαν μήνυμα του 2014 σε αυτή τη χώρα που περνάει όσα περνάει, κατά τη γνώμη μου δεν περισσεύει κανείς. Εντάξει έχουμε το χαρακτηριστικό της έριδας και της διχόνοιας αλλά από την άλλη δεν ξέρω αν μας παίρνει πια. Εγώ έχω κι ένα background με παππούδες και γιαγιάδες που μεγάλωσαν στην Αίγυπτο -είμαι δεύτερη γενιά μεταναστών- δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ένας Έλληνας ποτέ θα θεωρεί ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες, το θεωρώ απίθανο. Είμαστε ένα λαός τόσο ταξιδεμένος. Ποιανού η οικογένεια δεν έχει έναν μετανάστη; Έναν πρόσφυγα που έχασε το σπίτι του και βρέθηκε κάπου αλλού; Με όποιον συζητάω, όλοι έχουν κάποιον στην οικογένειά του. Εμείς δηλαδή ξαφνικά σαν λαός θα βρεθούμε να έχουμε τέτοιες ακραίες απόψεις; Δε μπορώ να το καταλάβω! Και πραγματικά θεωρώ ότι ο αθλητισμός και η κοινωνικοποίηση των παιδιών στις μικρές ηλικίες είναι ένα όπλο στα χέρια μας για να απαντήσουμε σε όλες αυτές τις ολοκληρωτικές απόψεις.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε μας το παραμυθοσχόλιό σας!